 Ég veit ei lengur hvað má stóla á
ég treysti þér sem nýju neti
Níðsterkar taugar til þí bar ég þá
og geri enn.
Um miðja nótt ég hvarf úr huga þínum,
hvarf og ekkert skjól ég fann.
En nú á ný ég beiti kröftum mínum,
hamstola ég er.
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.
Ég velti vöngum, enn þeir eru hér
baugarnir sem bárum bæði.
Þinn baugur ennþá býr í brjósti mér
fangelsaður.
Ég ráfa um og reyni' að drekkja sorgum
áttavilltur, auðnulaus.
Ef ekki' í dag þá ef til vill á morgun,
þú munt tigna mig.
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.
(Sóló)
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
|
Switch to English 