Næturkulið krafsar í mig
keyrir allt í kaf.
Langur skuggi engu líkur
læðist út á haf.
Hvergi banginn keyri ég og
kætist yfir því
sem ég á í vændum síðar
—sem ég stefni í.
Mikið var ég feginn því að
lifa þessa nótt.
Furðulegt þó hvernig fannst mér
tíminn fljúga fljótt.
Mikið var að vökvar mínir
vættu þessa sál.
Eigðu við mig erindi á ný.
—Eltu mig uppi
í nótt.
Morgunbirtan bítur í mig
—býður góðan dag.
Litlir fuglar fyrir utan
flauta lítið lag.
Tólf mínútur yfir og ég
undra mig á því
sem ég finn við síðu mína
—sem mig heldur í.
Ekki líta undan,
ekki beygja af leið.
Ekki tapa slóðinni, já ekki týna mér
ekki týna mér í nótt.
|
Switch to English 
